Η δουλειά του αναδεικνύει την αξιοζήλευτη τεχνική και τη μαεστρία του
Still Got The Blues:
Η δεκαετία του ’80 πλησίαζε στο τέλος της και ο Gary Moore έχοντας βαρεθεί να παίζει hard rock άρχισε να εξερευνά την μπλουζ για την οποία ένιωθε μια έλξη από τα νεανικά του χρόνια. Άλλωστε η νέα του κιθάρα Les Paul ήταν εξαιρετική γι αυτό. Ο Μoore έγραψε το ”Still Got The Blues” το 1989 κατά τη διάρκεια της περιοδείας του στη Γερμανία. Το τραγούδι κυκλοφόρησε ως σινγκλ και έφτασε στο νούμερο 31 στο βρετανικό τσαρτ και είναι το μοναδικό της σόλο καριέρας του που καταγράφηκε στο αμερικανικό Billboard Hot 100. Το κομμάτι διασκευάστηκε από τον Eric Clapton ως φόρος τιμής στον Moore μετά τον θάνατό του το 2011.
Empty Rooms:
Το τραγούδι γράφτηκε από κοινού το 1983 με τον κιθαρίστα Neil Carter και περιλαμβάνει το καλύτερο σόλο κιθάρας του Gary Moore. To “Empty Rooms” ήταν πολύ προσωπικό για τον Moore, όπως ο ίδιος αποκάλυψε αργότερα σε συνέντευξή του. “Δε γράφτηκε επειδή λυπήθηκα τον εαυτό μου, ήταν κάτι που πέρασα κάποια στιγμή” είχε πει χαρακτηριστικά. Το κομμάτι κυκλοφόρησε με το τέταρτο σόλο άλμπουμ του βορειοιρλανδού κιθαρίστα Victims of the Future φτάνοντας στο #51 του βρετανικού τσαρτ αλλά και με τον επόμενο δίσκο Run for Cover ανεβαίνοντας στο #23.
Walking By Myself:
Το “Walking By Myself” γράφτηκε, ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά από τον Jimmy Rogers το 1956. Η διασκευή του Gary Moore που συνδύαζε το παραδοσιακό μπλουζ με τη μοντέρνα ροκ, κυκλοφόρησε με το όγδοο σόλο άλμπουμ του ”Still Got the Blues” το 1990. Η δουλειά του σε αυτό το κομμάτι αναδεικνύει την αξιοζήλευτη τεχνική και τη μαεστρία του και αναμφίβολα τα βαθιά συναισθήματα που φαίνεται να κατακλύζουν τον Μoore ενώ παίζει κιθάρα.
Out In the Fields:
Το ”Out In the Fields” γράφτηκε από τον Gary Moore τo 1984. Το τραγούδησε μαζί με τον Phil Lynott και κυκλοφόρησε με το άλμπουμ Run For Cover την επόμενη χρονιά. Πρόκειται για ένα αντιπολεμικό τραγούδι που μιλά για τη ματαιότητα του πολέμου και την ισότητα όλων των ατόμων ανεξάρτητα από τις διαφορές τους.
Το σινγκλ έφτασε στο Νο. 3 και στο Νο. 5 του Ιρλανδικού και βρετανικού τσαρτ αντίστοιχα, και ήταν μια από τις τελευταίες ηχογραφήσεις του Lynott.
Φωτογραφία: belfasttelegraph.co.uk