«Όταν παίζεις διασκευές, προσπαθείς να μιμηθείς τους ανθρώπους που θαυμάζεις. Όταν μπαίνεις στους Priest, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό πια»
Όταν ο Richie Faulkner εντάχθηκε στους Judas Priest το 2011, έφερε μαζί του ένα στυλ παιξίματος που είχε διαμορφωθεί από επιρροές που εκτείνονταν από τον Zakk Wylde και τον Dave Murray έως τον Michael Schenker και άλλους.
Ωστόσο, αφού πήρε τη θέση και άρχισε να ενσωματώνεται στο οικοσύστημα των Judas Priest, ο Faulkner συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να απομακρυνθεί από τις «επιρροές του Wylde» που υπήρχαν στο παίξιμό του και να αρχίσει να βρίσκει τη δική του φωνή στην ηλεκτρική κιθάρα.
Αυτή η παρατήρηση έγινε ακόμη πιο εμφανής όταν ο Glenn Tipton – ο νέος του συνεργάτης στην κιθάρα στο συγκρότημα – τον πλησίασε νωρίς και του το είπε κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας.
«Πάντα προσπαθούσα να μιμηθώ άλλους. Μου άρεσαν ο Michael Schenker, ο K.K. Downing, ο Randy Rhoads και όλοι αυτοί. Είναι μέρος της κληρονομιάς μου», λέει ο Faulkner σε ένα επεισόδιο του No Cover Charge, ενός νέου podcast που δημιουργήθηκε από τους Jared James Nichols και Tyler Larson του καναλιού Music Is Win στο YouTube. «Όταν παίζεις διασκευές, προσπαθείς να μιμηθείς τους ανθρώπους που θαυμάζεις. Όταν μπαίνεις στους Priest, συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να το κάνεις αυτό πια», συνεχίζει. «Τώρα, ήρθε η σειρά σου να εκφράσεις τη φωνή σου. Δεν μπορεί να είναι πια ο Zakk Wylde, ο Dave Murray και ο Michael Schenker. Πρέπει να είναι ο «Rich». Δεν ένιωθα σαν κλώνος, αλλά ένιωθα ότι έπρεπε να βρω το δικό μου στυλ. Νομίζω ότι σε κάθε άλμπουμ που κάνουμε, προσπαθούμε λίγο περισσότερο να τελειοποιήσουμε αυτή τη φωνή».
Φωτογραφία: gettyimages.com