''Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η αυτοπεποίθηση''
Πριν από τη συμμετοχή του τραγουδιστή των IRON MAIDEN Bruce Dickinson στη σειρά MI Conversation Series του Musicians Institute στις 21 Απριλίου στο Χόλυγουντ της Καλιφόρνια, το κανάλι του Musicians Institute στο YouTube κατάφερε να τον συναντήσει στο πράσινο δωμάτιο και να του κάνει μερικές ερωτήσεις πριν ανέβει στη σκηνή. Όσον αφορά τις συμβουλές που θα έδινε στους καλλιτέχνες, ο Bruce είπε: «Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η αυτοπεποίθηση. Και αυτό δεν μπορείς να το διδάξεις. Αυτό είναι ο χαρακτήρας. Και η αυτοπεποίθηση είναι τόσο σημαντική. Έχω παίξει με ανθρώπους που ήταν εκπληκτικοί μουσικοί αλλά ήταν για πάντα καταδικασμένοι να παίζουν στην κρεβατοκάμαρά τους επειδή δεν είχαν αυτοπεποίθηση, επειδή δεν έβγαιναν εκεί έξω και δεν έβαζαν τον εαυτό τους εκεί έξω και δεν έδιναν παραστάσεις ώστε να τους προσέξει ο κόσμος. Θέλω να πω, είναι σαν να είσαι ο καλύτερος κιθαρίστας στον κόσμο και να κάθεσαι στη μέση μιας σκηνής στην έρημο Σαχάρα, δεν θα τα καταφέρεις ποτέ. Λυπάμαι. Το σύμπαν δεν είναι δίκαιο έτσι, γιατί θα το χρειαστείς, γιατί θα σε ρίξουν κάτω, θα σε ρίξουν κάτω και οι άλλοι μουσικοί θα προσπαθήσουν να σε ρίξουν κι εσένα, γιατί όλοι προσπαθούν να πατήσουν πάνω σου για να κάνεις Χ, Υ, Ζ. Και προσπάθησε να μην πέσεις μόνος σου στην κουνελότρυπα ενός συγκεκριμένου είδους μουσικής, ακόμα κι αν αγαπάς το συγκεκριμένο είδος μουσικής».
Συνέχισε: «Υπάρχει μια ειρωνεία. Ναι, χρειάζεσαι την αυτοπεποίθηση, αλλά αν κάνεις την παράσταση να αφορά μόνο τον εαυτό σου, ο κόσμος θα φύγει, γιατί κανείς δεν είναι τόσο ενδιαφέρων. Κανείς δεν είναι τόσο ενδιαφέρων. Αυτό που χρειάζεσαι είναι να έχεις την αυτοπεποίθηση να χρησιμοποιήσεις όποιο ταλέντο έχεις για να πεις μια ιστορία, να πεις κάτι, να έχεις κάποιο συναίσθημα μέσα σου που μπορείς να εκφράσεις, το οποίο να είναι αληθινό και αυθεντικό, και τότε οι άνθρωποι θα σε ακούσουν γιατί θα έχει απήχηση σε αυτούς. Οπότε ναι, χρειάζεστε την αυτοπεποίθηση, αλλά δεν χρειάζεται να ακούσουμε τα πάντα για εσάς. Είναι σαν ένα παιχνίδι τένις. Θέλω να πω, όταν παίζεις ζωντανά, είναι σαν ένα παιχνίδι συναισθηματικού τένις, γιατί το χτυπάς εκεί έξω και το χτυπάνε πίσω και εσύ λες: «Έι, ας το ανακυκλώσουμε αυτό» – μπουμ. Και μετά το πετάς πάλι έξω και σταδιακά ζεσταίνεις την κατσαρόλα. Γι’ αυτό οι συναυλίες είναι πάντα καλύτερες στο τέλος απ’ ό,τι στην αρχή.»
Φωτογραφία: kerrang.com